Door de meest verschillende omstandig-heden kunnen wij ineens met het feit geconfronteerd worden dat onze tijd hier beperkt is en wij ons lichaam ook weer moeten verlaten.
Hoewel wij dit allemaal weten kan dit soort momenten wel heel hard zijn. Ons dagelijkse leven stopt voor een moment helemaal.
Alles stopt, alle mist lost op en alle sluiers vallen. En wij hebben meteen een heldere kijk op de dingen,
onszelf,
ons leven en herkennen de wereld heel duidelijk.
Dit is een grote opluchting! Aanvankelijk is het zeker een beangstigend gevoel , waarbij onzekerheid de boventoon voert omdat ons hoofd geen houvast meer heeft. Maar het gaat verder, dieper, anders.
Wij beginnen de zachtheid en fijnheid van ons wezen op te merken die zich voorzichtig kenbaar maakt en beseffen de schoonheid om ons heen, waarheen wij ook kijken, al die schoonheid.
De zachtheid van ons wezen
Opvallend is de zachte manier waarop ons wezen zich toont. En de kracht, de enorme kracht die van deze zachtheid uitstraalt en waarmee wij ons lichaam bewegen. Een hemelse ontdekking!
Zo bewust als op dit moment hebben wij dat nog nooit waargenomen. Wel vermoed en misschien ook een glimp in de verte gezien, maar nog nooit zo duidelijk ervaren. En nu herkennen wij onze kwetsbaarheid, fragiliteit, schoonheid, uniciteit.
Het zijn ontroerende momenten waarin zich de diepte van onszelf openbaart.
Wij herkennen onszelf en zijn ons ervan bewust dat wij het zijn die voelen, denken en doen. Binnenin is niemand anders dan wijzelf. Alles wat ons van deze inzicht weerhoudt is de constante gedachtenstroom, die als een monotone toon klinkt en waaraan wij in al die jaren dusdanig gewend zijn geraakt dat wij hem amper nog opmerken … tot nu.
Wij kennen onze taak
Ons wezen behoort niet tot deze wereld, maar in deze wereld wil het zich uitdrukken, wil in dit lichaam leven en zolang mogelijk doorheen werken. Omdat wij begrijpen dat wij geen invloed op onze levensduur hier hebben wordt onze aanwezigheid zeer kostbaar en heilig.
Wij herinneren ons precies aan het werk wat door ons gedaan moet worden, wat tot onze taak behoort en wie wij zijn. Tijd wordt nu heel waardevol en wij kunnen haar niet meer onnodig verspillen. De sluier, de schijn heeft zijn invloed op ons verloren en wordt door ons energieveld afgestoten.
Onze waarneming verandert volledig
Er bloeit een diepe liefde op voor onszelf, voor ons aardse kleine ikke dat dagelijks zijn best doet om aan alle eisen te voldoen. En voor ons lichaam en zijn bereidheid om ons van dienst te zijn. We herkennen het als onze beste vriend en zien de schoonheid, de glans die ons altijd omringt.
De natuur, de bomen, de kleuren, de lucht, de wolken, een zonsondergang, het heerlijke licht. Onze perceptie van de directe omgeving verandert volledig en wij voelen een diepe vrede.
Een natuurlijke en ook zo ongewone toestand waarin we maar willen blijven. En dat is precies wat we doen. We zijn er altijd mee verbonden en verkeren er altijd in, zijn er nooit van gescheiden.
Innerlijke vrede, de fijnheid van ons wezen, het heilig licht, dat alles zijn wijzelf. Onafhankelijk in welk lichaam wij ook verkeren, wij zijn dat altijd. En dat wat ons van deze kennis weerhoudt is onze innerlijke gedachtenstroom, die door zijn onophoudelijke bouwen aan zijn gedachtenkastelen de heldere waarneming voorkomt.
Wat denk jij?
Observeer je gedachten en de verschillende scenes, verhalen die je denkt.
Hoe verlopen deze ?
Eindigt het denkproces met een gelukkig einde ?
Wanneer hebben je innerlijke verhalen een mooi verloop?
Voor ons denken is het een uiterst moeilijke zaak leuke verhalen te bedenken of aan een minder leuke verhaal een mooie uitgang te koppelen. Simpel weg omdat het verhaal dan eindigt en het hooft niet meer verder nadenken kan.
De conclusie is dan ook dat het niet meer nodig is en van zijn positie afstand moet nemen. En dat wil ons hoofd niet en het weert zich en produceert nog meer angst. Angst in de vorm van vele, ontelbare en vooral onrealistische gedachten, beangstigende verhalen, debatten die zich als een sluier om ons wezen leggen, die ons van de ware schoonheid afleiden. Wij worden door de constante herhaling van negatieve gedachten in een comateuze slaap geschommeld waar noch licht noch vreugde te herkennen valt.
Het cadeau
Uitzonderlijke omstandigheden zijn er om de sluier te laten vallen en ons wakker te maken. Dit zijn buitengewone cadeaus waarvoor wij dankbaar mogen zijn.
Wij leven alleen maar in dit moment, in het hier en nu, dat is ons krachtpunt. Hoe dieper wij ons daarop in laten en hoe meer aandacht wij op dit ene moment richten, hoe bevrijder wij worden. Naar binnen luisteren stelt ons in staat om onze aandacht op de echt belangrijke dingen te richten.
Op dit momenten overkomt ons dan een bijzonder grote genade en wij mogen helemaal onverwacht een kijkje op het Leven nemen!
En daar zien wij ze weer, de goddelijke schoonheid, de glans van de hemel die in alles ontdekt kan worden. De schoonheid van een moment, van de natuur, een ademtocht, het bewustzijn van onze aanwezigheid in het lichaam.
De fascinerende observatie van onze ademhaling, de bewegelijkheid van ons lichaam, het voelen met onze handen, het waarnemen van de aarde door onze voeten, de mogelijkheid om te kunnen praten. Wij zijn een wonderwerk!
Wij mogen er zijn, beter nog wij zullen hier zijn en wij zijn allemaal welkom, wat een genot is dit alles toch!
Een uitdaging in de dualiteit
Hier op aarde leven wij in de dualiteit. Wanneer een tornado van gedachten woedt, schijnt ook ergens de zon. Het zou een uitdaging voor ons moeten zijn om onze gedachten op de zon te richten, wanneer de harde storm van gedachten waait.
Het is essentieel om op moeilijke momenten van ons leven met al onze kracht op onze essentie afgestemd te blijven. Wij zijn altijd onszelf. En wij zijn fijnheid, liefde, licht, bewustzijn. En wij houden van de vrede. Geen tornado zal die ooit vernietigen. En die weet dat ook en juist daarom wil hij ons met brullen bang in een hoekje jagen, ons intimideren zodat hij kan blijven woeden.
Wij kunnen de tornado verslaan door onze gedachten van een afstand te observeren. Deze zullen als gevolg daarvan veranderen. Gedachten zijn gereedschap waarmee wij ons kunnen verwoesten of steunen, dat is helemaal in onze handen.
Adem en blijf trouw aan jezelf !
Een bewust mens wil leven, wil de buitengewone schoonheid hier ervaren en hij weet precies wat ik bedoel.
Knorrige gedachten kunnen hier en daar verschijnen maar hun invloed is gebroken.
Het wezen in ons is ontwaakt en heeft zijn vrijheid aanvaard, heeft de ogen geopend en zijn kracht ervaren. Het schijnt in deze wereld, dezelfde wereld als voorheen maar in het eigen beleven een volledig andere.
Leven betekent ademen, betekent licht, liefde, vrijheid, schoonheid. Gedachten brengen deze woorden, verpakken ze, ze zijn een soort vervoermiddel. Maar hun essentie, de betekenis daarvan kan alleen in het hier en nu gevoeld worden.
Geniet van je leven, elke dag, elke moment!
